به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ مسلم خلخال*/// پلاسما، چهارمین حالت ماده پس از جامد، مایع و گاز، یکی از پیشرفته‌ترین حوزه‌های تحقیقاتی در علوم نظامی امروز است. این فناوری با قابلیت‌های منحصربه‌فرد خود، از جمله کاهش ردپای راداری، افزایش سرعت موشک‌ها، ایجاد سدهای دفاعی پلاسمایی و جنگ الکترونیک پیشرفته، در حال تغییر معادلات امنیتی جهان است. کشورهای پیشرفته نظامی مانند آمریکا، روسیه و چین سال‌هاست روی این فناوری سرمایه‌گذاری کرده‌اند و به دنبال دستیابی به این فناوری هستند، اما موضوعی که این روزها در رسانه‌های دنیا به آن می‌پردازند این است که ایران به این دانش دست یافته است. دانشی که برای سالیان دور کشورهای پیشرفته است اما رسانه‌های جهانی مدعی هستند که ایران به آن دست پیدا کرده است و تحولی شگرف در توازن قدرت منطقه‌ای و جهانی ایجاد خواهد کرد.
پلاسما، سلاح راهبردی قرن بیست‌ویکم
از این رو در این گزارش، به بررسی کاربردهای پلاسما در صنایع دفاعی، از جمله موشک‌های هایپرسونیک، پدافند هوایی، جنگ الکترونیک و سلاح‌های انرژی هدایت‌شونده می‌پردازیم و در نهایت تحلیل می‌کنیم که تسلط ایران بر این فناوری چه برتری‌های استراتژیکی در مقابل دشمنانش ایجاد خواهد کرد.
پلاسما در موشک‌ها و هوافضا: سریع‌تر، نامرئی‌تر، دقیق‌تر
کاهش اصطکاک و افزایش سرعت موشک‌های هایپرسونیک
یکی از مهم‌ترین کاربردهای پلاسما در صنایع هوافضا، کاهش اصطکاک آیرودینامیکی است. وقتی یک موشک یا هواپیما با سرعت‌های فوق‌العاده بالا (مافوق صوت یا هایپرسونیک) حرکت می‌کند، اصطکاک هوا باعث داغ شدن بدنه و کاهش کارایی می‌شود. با تزریق پلاسمای یونیزه شده به لایه‌های هوای اطراف موشک، اصطکاک تا ۵۰ درصد کاهش یافته و سرعت به‌طور چشمگیری افزایش می‌یابد.
موشک‌های هایپرسونیک پلاسمایی: روسیه و چین در حال توسعه موشک‌هایی مانند Avangard و DF-ZF هستند که از فناوری پلاسما برای رسیدن به سرعت‌های بیش از ۱۰ ماخ استفاده می‌کنند این درحالی است که مقامات ایرانی بارها به سرعت‌هایی بالاتر از ۱۰ ماخ اشاره کردند.
کاربرد در پهپادها و جنگنده‌های نسل ششم: پلاسما می‌تواند مانورپذیری و سرعت هواپیماهای بدون سرنشین و جنگنده‌های نسل آینده را افزایش دهد.
استتار راداری و نامرئی‌سازی
پلاسمای یونیزه شده می‌تواند امواج راداری را جذب یا منحرف کند، در نتیجه موشک‌ها و هواپیماهای مجهز به سیستم‌های پلاسمایی برای رادارهای دشمن تقریباً نامرئی هستند دقیقا همان چیزی که مقامات ایرانی اذعان دارند موشک‌هایی دارند که پدافندها و رادارهای دشمن قادر به رهگیری آنها نیستند.
فناوری «پوشش پلاسمایی»: در این روش، با استفاده از ژنراتورهای پلاسمایی، لایه‌ای از گاز یونیزه شده در اطراف موشک یا هواپیما ایجاد می‌شود که مانند یک آنتن جاذب رادار عمل می‌کند.
شکست سیستم‌های پدافندی: موشک‌های پلاسمایی می‌توانند سامانه‌های دفاعی مانند پاتریوت، THAAD و Iron Dome را دور بزنند، زیرا رادارها قادر به شناسایی آنها نیستند.
پلاسما در پدافند هوایی: سپر دفاعی نفوذناپذیر
سیستم‌های ضدموشک پلاسمایی
یکی از پیشرفته‌ترین کاربردهای پلاسما در دفاع هوایی، ایجاد پرتوهای پلاسمایی برای انهدام موشک‌های بالستیک و کروز دشمن است.
سلاح‌های انرژی هدایت‌شونده (DEW): این سیستم‌ها با شلیک پرتوهای پلاسمایی متمرکز، موشک‌های دشمن را در میانه مسیر منهدم می‌کنند.
مزیت نسبت به سیستم‌های کنونی: برخلاف موشک‌های ضدموشک (مانند SM-3 یا Arrow)، سلاح‌های پلاسمایی نیاز به مهمات فیزیکی ندارند و با سرعت نور عمل می‌کنند.
ایجاد سپر پلاسمایی برای محافظت از تاسیسات نظامی
با استفاده از ژنراتورهای پلاسمایی می‌توان حباب‌های محافظتی در اطراف پایگاه‌های نظامی، نیروگاه‌ها و مراکز حساس ایجاد کرد.
دفاع در برابر حمله اتمی: پلاسمای چگال می‌تواند امواج الکترومغناطیسی (EMP) ناشی از انفجار هسته‌ای را خنثی کند.
مقابله با پهپادها و موشک‌های کروز: سپر پلاسمایی می‌تواند هدایت الکترونیکی موشک‌ها و پهپادهای دشمن را مختل کند.
پلاسما در جنگ الکترونیک: فلج کردن سیستم‌های فرماندهی دشمن
اختلال در ارتباطات و رادارهای دشمن: پلاسما می‌تواند به عنوان یک سلاح الکترومغناطیسی برای مختل کردن شبکه‌های ارتباطی و راداری دشمن استفاده شود.
ایجاد پارازیت پلاسمایی: با انتشار ابرهای پلاسمایی در جو، می‌توان ارتباطات رادیویی، GPS و ماهواره‌ای دشمن را قطع کرد.
خنثی‌سازی رادارهای پیشرفته: سیستم‌های پلاسمایی می‌توانند امواج راداری AESA دشمن را جذب یا منحرف کنند.
حفاظت از سیستم‌های داخلی در برابر حمله EMP
پوشش پلاسمایی برای تجهیزات حساس: در صورت حمله الکترومغناطیسی، پلاسما می‌تواند تجهیزات الکترونیکی را از آسیب محافظت کند.
برتری استراتژیک ایران با فناوری پلاسما
اگر ایران فناوری پلاسما را در موشک‌ها، پدافند هوایی و جنگ الکترونیک بومی‌سازی کند، تحولی تاریخی در قدرت دفاعی کشور رخ خواهد داد:
۱. تهدیدناپذیری ایران
موشک‌های پلاسمایی ایران برای رادارهای دشمن نامرئی خواهند بود و سیستم‌های دفاعی مانند پاتریوت، THAAD و S-400 قادر به رهگیری آنها نخواهند بود چیزی که قبلا توسط مقامات ایرانی اشاره شد هیچ سامانه‌ای قادر به رهگیری برخی موشک‌هایش نیست این می‌تواند اشاره‌ای غیرمستقیم برای دستیابی به چنین فناوری باشد.
۲. ایجاد پدافند هوایی نفوذناپذیر
سپرهای پلاسمایی می‌توانند تهدید موشک‌های بالستیک، پهپادها و جنگنده‌های دشمن را خنثی کنند موردی که همین چندوقت پیش وقتی که آسمان ایران شاهد حملاتی از جانب رژیم صهیونیستی بود خود صهیونی‌ها اعتراف کردند که انتظار همچین پدافندی از طرف ایران را نداشتند به نحوی که جنگنده‌های اسرائیلی که همواره ادعا می‌کردند رادارگریز هستند حتی نتوانستند نزدیک حریم هوایی ایران شوند بطوری که تسلیحات خود را از کشورهای همسایه شلیک کردند موشک‌هایی که بالای ۹۵ درصد آنها نرسیده به حریم هوایی یا در مرزهای ایران توسط پدافند استان‌های مرزی منهدم شدند. اخیرا نیز آمریکایی‌ها از حضور جنگنده‌های نسل جدید خود مانند b2 که مدعی هستند رادار گریز هستند در پایگاه‌های اطراف ایران خبرداده‌اند اما ساعاتی بعد ایران با انتشار فیلم‌هایی از رصد لحظه به لحظه این جنگده رادار گریز آمریکایی حتی این جنگنده‌ای که مانور زیادی روی آن رفته بودند را به سخره گرفتند.
اما سوال اینجاست پدافندی که موفق به رهگیری موشک‌ها و جنگنده‌های رادار گریز دشمن شد دقیقا از چه تکنولوژی استفاده می‌کند؟ این همان پدافندی است که تحلیلگران نظامی جهان در هنگام تجاوز هوایی رژیم صهیونیستی به ایران از آن بعنوان پدافند ناشناخته یاد می‌کنند اظهاراتی که اگر بخواهیم به آن علمی نگاه کنیم در واقع این پدافند می‌تواند با تکنولوژی پلاسمایی باشد که قادر است موشک‌ها و جنگنده‌های دشمن را در کسری از ثانیه شکار کند.
3. برتری در جنگ الکترونیک
اخلال در شبکه‌های ماهواره‌ای و ارتباطی دشمن (مثل سیستم‌های ناوبری جنگنده‌های F-35)
حفاظت از زیرساخت‌های ایران در برابر حمله EMP
۴. بازدارندگی راهبردی
افزایش توان پلاسمایی ایران هزینه هرگونه حمله نظامی به کشور را برای دشمنان (آمریکا، رژیم صهیونیستی و هر دشمن خارجی دیگر) به شدت افزایش می‌دهد.
پلاسما، انقلابی در دفاع ملی
پلاسما دیگر یک فناوری تئوریک نیست، بلکه سلاحی راهبردی است که می‌تواند امنیت ملی ایران را متحول کند. در صورت بومی‌سازی این فناوری، ایران نه‌تنها یک قدرت دفاعی غیرقابل نفوذ خواهد شد، بلکه توان بازدارندگی خود را در سطح جهانی ارتقا خواهد داد. در چنین شرایطی، حتی پیشرفته‌ترین ارتش‌های جهان نیز در برابر سیستم‌های پلاسمایی ایران با چالش‌های جدی مواجه خواهند شد و جرات دست درازی به آن را نخواهند داشت.
*مدیر مسئول خبرنامه دانشجویان ایران
